Վարժություն

Ակնախոռոչ-փաստարկել-ակնարկ

խոհեմաբար-աչալուրջ-լրջախոհ

անջրդի-սուզանավ-ջրասույզ

մտավորական-մանկություն-մանկամիտ

հաճոյախոսել-հետնաքիմք-քմահաճ

մնջախաղ-լռակյաց-լուռումունջ

  1. Զբոսայգի հալչել-այգեգործ
  2. բաղձանք որսորդ-կարոտաբաղձ
  3. դյուրություն վաճառք-դյուրահալ
  4. պարախումբ կարոտել-խմբանկար
  5. շիղաձուկ գործարան-ձկնորս
  6. մրգատու նկարիչ-մրգավաճառ

Կազմել 2-ական բարդ բառ՝ վերջին բաղադրիչ դարձնելով տրված բառերի առաջին արմատները։

նյութապաշտ-շինանյութ

մոտակա-մարդամոտ

դաշտավայր-սահադաշտ

փետրազարդ

թռիչքաձև

հուսախաբ

Մի մրահոն աղջիկ տեսա 

Մի մրահոն աղջիկ տեսա
Ռիալտոյի կամուրջին,
Հորդ մազերը – գետ գիշերվա,
Եվ հակինթներ՝ ականջին՛

Աչքերը սև – արևներ սև,
Արևների պես անշեջ,
Գալարում էր մեջքը թեթև
Ծաղկանկար շալի մեջ:

Աչքս դիպավ աչքի բոցին,
Ու գլուխըս կախեցի.
Ժպտաց ժպտով առեղծվածի,
Հավերժական կանացի:

Միամիտ չեմ՝ հավատամ քեզ.
Տառապանքս փորձ ունի.-
Մի մրահոն կույս էր քեզ պես,
Կոտրեց սիրտս պատանի…

ՍԻՐԵՑԻ ՅԱՐՍ ՏԱՐԱՆ

Սիրեցի, յարս տարան.
Յարա տըվին ու տարան
— Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է,
Սիրտըս պոկեցին, տարան:

Ցավըս խորն է, ճար չըկա,
Ճար չըկա, ճար անող չըկա,
— Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է,
Սրտացավ ընկեր չըկա:

Լա՛վ օրերս գնացի՛ն,
Ափսո՛ս ասին, գնացի՛ն.
— Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է,
Սև դարդերս մնացին…

Ավետիք Իսահակյանը այս գեղեցիկ բանաստեղծությունը գրել է իր սիրած աղջկա մասին, ով նրանից հեռացավ։

Design a site like this with WordPress.com
Get started