ԱՆՋԱՏՄԱՆ ԵՐԳ
Դու անհոգ նայեցիր իմ վրա
Ու անցար քո խաղով կանացի.
Ես քեզնից դաոնացած հեռացա,
Ես քեզնից հեռացա ու լացի…
Ւմ հոգին ծովերում անծանոթ —
Մենավոր ու մոլոր մի նավակ,
Մատնեցի փոթորկին աղմկոտ,
Հուսաբեկ, թողած ղեկ ու թիակ…
Ինձ հեռվից լույս փարոս չի կանչում,
Չի ժպտում ինձ խաղաղ հանգրվան.
Միայն հողմն է տխուր շառաչում,
Անթափանց մեգ-մշուշ է միայն…
Այս բանաստեղծությունը տղու սիրո մասին է: Նա սիրահարված էր մի աղջկա և պատմում էր նրա խաղերի մասին:Տղան հեռանալով և ընգնելով մի աշխարհ ՝իր հույսերը կտրում է և նպատակների այլևս չի ուզում հասնել ու հետևում էր նա միայն քամուն։
Էլիզա Այվազյան 