Միջօրե էր, աներևակայելի շոգ։Վարդկեսը, որ երկար տարիներ չէր եղել հայրենիգյուղում, նորեկի անհագուրդ հետաքրքրությամբ զբոսնում էր հարազատ վայրերում։Վերելքներով ու վայրէջքներով ելևէջող ճանապարհը ծանոթ էր նրան։ Ահա երփներանգդաշտերը, ուր արածում են գոմեշների նախիրները, Սևան ՀԷԿ-ը, որ էլեկտրաէներգիա էմատակարարում շրջակա գյուղերին։
Լսվում է ծաղիկների առեջներից նեկտար հավաքող մեղուննհրի բզզոցը։ Ճանապարհիցաջ գետեզրի հնէաբաններ են աշխատում որոնք մանրեաբանի բծախնդրությամբ զննումեն ինչ-որ պեղված բեկումներ։
Առօրեական հոքսերով կարևով և անէական հարցերով տարված տաս սարի չէրայցելել մաքրության բնօրանը և այժմ դողերոցքով բռնվածի պես տենդագին դիտում էրշուրջ բոլորը։Երբևէ մտածե՞լ էր թե այսքան աներգբայորեն կապված է հայրենի գյուղին, երբևից է անդրադարձե՞լ էր թե որքան ձգող է ծննդավայրը։
Ինչև է, կտրելով բազմերանգ ծաղիկներով պատված բլրակը հասավ արգավանդանդաստաներին։
Էլիզա Այվազյան 