Պարսկական գրականություն

Ապավինիր գինու գավին, խմիր բաժակը խնդության,

Երբ չգիտես թե որտեղի՞ց եկար եւ ու՞ր գնաս պիտի:

Քանի դեո կաս կյանքը դրախտ դարձրու գինով անապական,
Վերին դրախտ, ի՞նչ իմանաս, կհասնե՞ս թե՞ չես հասնի, չէ:

Այս վայրկյանը մի կորցրու առանց գինի, առանց սէր,
Քեզ մնացած բաժին կյանքի գինր թանկ է, սիրելիս:

2. հիմնականում Օմար Խայամը գրում էր կյանքի վաելքի հաճույքի սիրո մասին իսկ Հովհաննես Թումանյան գրել է կյանքի արժեքների մասին, խորապես ցավ է ապրել չի տեսել երբ ազգությամբ հայ մարդը չի կարողացել դարեր ի վեր պահպանել իր պատմության արժեքները չի գնահատել ինքնիրեն ,չի խորացել գիր ու գրականության մեջ, շատ է նեղվել մարդու ստորությունից։

3.Վաղն ի՞նչ կտա, բայց ո՞վ գիտե և ճշմարիտն ո՞վ կասի,
Գինի տուր ինձ, ուրախանանք այս լուսնի տակ, իմ լուսին,
Շատ գիշերներ դեռ կշողա նա երկնքում այսպես ջինջ,
Բայց չի գտնի մեզ այս կյանքում ու չի հիշի մեր մասին։

այս տողերը կյանքի քաղցրության անդառնալի պահերի լուսնի հավերժ լույսի մասին է որի տակ մարկությունը անտեսանելի լինի։y