The Legend of the Christmas Tree – by Lucy Wheelock
Երկու փոքրիկ երեխաներ նստած էին կրակի մոտ ձմռան մի ցուրտ գիշեր։ Միանգամից նրանք լսեցին դռան երկչոտ թակոց, և մեկը վազեց բացելու այն։ Այնտեղ՝ դրսում, ցրտի ու մթության մեջ, կանգնած էր մի երեխա՝ առանց կոշիկների ոտքերին և հագնված բարակ, քրքրված հագուստով։ Նա ցրտից դողում էր, և խնդրեց ներս մտնել և տաքանալ։ — Այո՛, արի՛,— բացականչեցին երկու երեխաները։ «Դուք մեր տեղը կրակի մոտ կունենաք։ Ներս եկեք»։ Նրանք փոքրիկ անծանոթին քաշեցին իրենց տաք նստարանին և նրա հետ կիսեցին իրենց ընթրիքը և նրան տվեցին իրենց անկողինը, մինչ նրանք քնում էին կոշտ նստարանի վրա: Գիշերը նրանց արթնացրեց քաղցր երաժշտությունը և, նայելով դուրս, տեսան մի խումբ երեխաների՝ փայլուն հագուստով, որոնք մոտենում էին տանը: Նրանք նվագում էին ոսկե տավիղների վրա, և օդը լի էր մեղեդիով։ Հանկարծ նրանց առջև կանգնեց Անծանոթ երեխան. այլևս ոչ ցուրտ ու փշրված, այլ արծաթափայլ լույսով ծածկված: Նրա մեղմ ձայնն ասում էր. «Ես մրսել էի, և դու ինձ ներս տարար։ Ես քաղցած էի, և դու կերակրեցիր ինձ։ Ես հոգնած էի, և դու ինձ տվեցիր քո անկողինը։ Ես Քրիստոս Մանուկն եմ, որը թափառում է աշխարհով մեկ՝ բերելու խաղաղություն և երջանկություն բոլոր բարի զավակներին: Ինչպես դու ինձ տվեցիր, այնպես էլ այս ծառը թող ամեն տարի հարուստ պտուղ տա քեզ»: Այսպես ասելով. Նա կոտրեց դռան մոտ աճած եղևնու մի ճյուղ, տնկեց գետնին և անհետացավ։ Բայց ճյուղը մեծացավ և վերածվեց մեծ ծառի, և ամեն տարի այն հիանալի ոսկե պտուղներ էր տալիս բարի երեխաների համար:
Էլիզա Այվազյան 